Netflix brengt af en toe documentaires die mij bij de strot pakken. "Voices of Fire" is er zo een, althans bij mij dan. Waarom? Omdat deze documentaire erover gaat om je ware passie te durven volgen.
Deze documentaire gaat over het samenstellen van een gospelkoor dat “the next level” moet gaan worden. Er vindt een selectie plaats van mensen met een gouden strot zullen we maar zeggen. Het zijn mensen uit alle lagen van de bevolking, maar allen met een verhaal en een verleden. Sommigen worden gevolgd door een cameraploeg waardoor je deze mensen leert kennen met hun verhaal.
Wat mij opvalt is dat talent (in dit geval gospel zingen) bij allemaal ruimschoots aanwezig is, maar de vraag blijft of dat genoeg is om ook je ware passie naar buiten te kunnen en durven brengen. En dat is wat me aangrijpt en boeit want ik zie zo vaak bij mensen om mij heen en bij mezelf dat ze echt wel weten wat ze kunnen, maar zichzelf niet goed genoeg vinden om dat naar buiten te brengen. Het gevolg is dat ze zich gaan inhouden, hun deur weliswaar op een kier zetten, .maar niet voluit open gooien om dat te doen wat ze van binnenuit voelen.
Het is intrigerend en boeiend om te zien hoe ieder individu uit deze documentaire worstelt met zijn/haar eigen vuur. De eigen overtuigingen aanpakt die steeds de deur laten klemmen. Uiteindelijk pakken ze hun eigen overtuigingen wel aan. Dat ze het wel waard zijn, dat ze het wel kunnen en dus ook dan pas gaan doen en dat is te horen in de manier van optreden..Wouw!
Ik pak deze docu: "Voices of Fire" op als een regelrechte uitdaging. Die ligt in het aanpakken van mijn vaak negatieve zelfbeeld om dan net niet te durven doen wat ik wel graag zou willen.. Mijn idee van hoe ik ben (dat ik het toch niet kan) mij wel bezig mag houden, maar dat ik het dan toch- uiteindelijk - wel ga doen wat ik wil.
Bij deze. beloofd!
.m .m .