Eenzaam ...sooo 2020
What the Fu*ck zeg je nu weer Ruud?? Eenzaamheid is sooooo 2020 ?? Ja, dat is het toch helaas. Het is een thema wat veel wordt besproken, waar veel aandacht voor is en waar helaas veel mensen nog steeds onder lijden. Zo'n 20 jaar geleden had niemand het over eenzaamheid, dat was er toen ook wel natuurlijk, maar er werd geen aandacht aan gegeven. Je moest er maar mee dealen en dat deed je dan ook.
Eenzaam zijn is natuurlijk helemaal niet fijn, is niet wat je wil, maar je voelt het iedere dag! Ik hoor je., maar de belangrijkste vraag is echter: "wat doe je er aan?" .
Weet je, ik heb geen oordeel over hoe je onbewust blijft vasthouden wat je gewend bent en wat je moeilijk vindt om te veranderen. Ik weet hoe lastig het is om jezelf iedere dag weer op te hijsen en het leven van de dag aan te gaan. Ik weet het omdat ik het zelf heb doorstaan en nog steeds doe. Maar ik heb een keuze gemaakt ( en hoop dat jij dat ook gaat doen)
In januari 2020 was het voor mij ineens glashelder, ik hield vast aan iets wat ik kende. Mijn eenzame gevoelens waren zo vertrouwd dat ik niet beter wist dan dat het zo was zoals het was. Ik kende niet anders dan ermee op te staan en en er mee naar bed te gaan. Ik leefde in een patroon van eenzaamheid, ik had mijn leven geprogrammeerd op eenzaamheid ondanks dat ik het jaar daarvoor zelfs een opleiding had gevolgd om specialist eenzaamheid te worden.. vreemd toch..?
Toch, op die avond, besefte ik dat het zo niet langer door kon gaan met mijn leven. Ik stootte mensen af, ik negeerde de enkele vrienden die ik nog over had en zwelgde in mijn eenzaamheid, zelfmedelijden en verdriet. Ik besefte dat ik die keuzes maakte, dat ik mijn brein zelf zo had geprogrammeerd, maar op die avond besefte ik dat ik dus ook andere keuzes kon maken. Ik vroeg mij af: "als ik een andere keuze kan maken, en dat kan ik dus, wat zou ik dan kiezen?"
Er kwam maar 1 ding als vanzelf naar boven; "ik wilde weer gelukkig zijn en niet meer eenzaam". Zo. die stond er duidelijk op. Nu, dit wetende, was alleen nog maar de vraag; "HOE DAN?" (Is dat niet de hamvraag die we met z'n allen zo vaak stellen?)
Deze vraag was het begin van de eerste baby-stapjes op mijn weg naar antwoorden, naar acties gericht op meer mij en minder eenzaam. Zo is mijn bedrijf opnieuw geboren. Vanuit mijn gevoel om me meer te gaan richten op wat ik wil, op wat mij minder eenzaam maakt en op wat mij gelukkiger maakt.
Ik wil je graag ondersteunen op jouw unieke weg naar herstel, naar inzicht, maar vooral, wat te doen om je minder eenzaam te voelen. Meer verbinding misschien(?), om het leven echt weer aan te durven gaan en je meer gelukkig te voelen. Stapje voor stapje., hoe lijkt je dat?